Op zoek in Klaten

Vandaag zijn we in Klaten, de geboorteplaats van Oma Sikkelbein, op zoek gegaan naar twee plekken. Het huis waar Oma gewoond heeft en het kantoor waar de vader van Oma werkte. De straat die we moesten hebben, de Jalan Merapi, was geen probleem. Onze Chauffeur reed er zo naar toe. Daar aangekomen begon het gepuzzel pas. Indonesië is in de tussentijd erg veranderd, en de straten en huisnummers zijn één grote wirwar geworden. Tussen Huisnummer 6 en huisnummer 18 stonden geen huizen meer, en wij moesten nu net nummer 10 hebben. Gelukkig hadden we foto's op de tablet bij ons. Een foto van een huis wat in de buurt van Oma's huis had gestaan, en een foto van een uithangbord voor Oma's huis. Toen we deze foto's aan wat locals lieten zien, stuurden ze ons richting het kruispunt, dan de hoek om, en dan aan je rechterzijde. Dit is echter de Jalan Merbabu, een andere straat. Na nog wat verder vragen op de Jalan Merbabu vinden we het huis wat in de buurt moet hebben gestaan van Oma's huis. Dit is nu een politiebureau. De oplettende kijker van de foto's in het album ziet dat er een stuk dak onder aan is gezet, maar de ramen, het muurtje, en de vorm van het huis zijn nog duidelijk herkenbaar.

We wisten echter niet waar het huis van Oma dan moest zijn, we hadden immers alleen een foto van dat bord. Na er drie keer langs te zijn gelopen, blijkt (Denken we) dat het huis gewoon naast het politiebureau staat. Huis nummer 10 staat leeg, is te koop, en de paal waar het uithangbord aan hing staat er nog. Blijkbaar liepen de wegen vroeger anders en is het begin van wat nu de Jalan Merbabu is, vroeger de Jalan Merapi geweest.

We hebben na deze geweldige vondst nog even wat gedronken bij de plaatselijke warung, tussen de twee huizen in, en daarna onze reis vervolgt naar het kantoor van de vader van oma. Deze bleek echter niet meer terug de vinden. Niemand kende de Jalan spoor (spor, sepur, we weten het niet). Maar we zijn al lang blij dat we waarschijnlijk oma's huis hebben gevonden. De foto's zijn te vinden in het album.

Nu we weer thuis zijn en Oma hebben gesproken blijkt het de straat te zijn die recht tegenover het station lag en daar een zijstraat van. Bij die zijstraat hebben we nog geparkeerd om frisdrank in te kopen. We zijn er wel dichtbij geweest.